Πίζα

Προσπαθούσε να διακρίνει ότι απομεινάρι, όποια σφραγίδα της παρτενέρ του, της δεσποινίδας που είχε αφήσει το δωμάτιο 7 ώρες πριν. Η πρώτη ανάγνωση απογοητευτική. Μόνο ένα δυο βιβλία της που είχαν γίνει πια δικά του και κάτι σημειώσεις σκόρπιες. Τίποτα που δεν ήξερε (φυσικά για το περιεχόμενο ούτε που να γίνεται λόγος!). το βλέμμα καρφώθηκε σαν καπνός σε άξονα ανεμιστήρα, στον πύργο της Πίζας, μια κούπα σουβενίρ που έκλινε κατά τον ίδιο τρόπο με τον πύργο.
Ήταν μια μαθηματικά στραβοχυμένη κούπα. Όμως εκείνη είχε αφήσει το στίγμα της όπως όλες ερωμένες, που σέβονται τον εαυτό τους, το αφήνουν εδώ και αιώνες. Ακούστε τι είχε κάνει το βρωμοθύληκο. Είχε πάρει την κούπα και καθώς το αλουμίνιο του νεροχύτη προεξέχει πάνω στον πάγκο της κουζίνας, αυτή (ποιος ξέρει πότε?) την τοποθέτησε ανάποδα κατά τέτοιο τρόπο και γωνία που η βάση (ο πάτος) της φαινόταν στραβή και ο πύργος ίσιος