(παίζουν μόνο μια πορεία σκέψης και μάλλον δυο πρόσωπα ,που η διακριτικότητά ή η ατελέσφορη απειθαρχία μου ,στην οποία πάντα υπολογίζω δεν μου επιτρέπει να ονομάσω ή έστω να υποδείξω)

Χαμένη αθωότητα(το έχει πει και η τηλεόραση πριν από μένα ‘’lost innocence’’)

Συμβαίνει τώρα όπου να ‘ναι έρχεται … Περιφραστικός λόγος ,κατηγορίες, πολλές κατηγορίες-κανάλια συμπεριφοράς εννοώ αγαπητοί μου- ,ΑΝΑΛΥΣΗ

-αν ήταν θρησκεία τι θα ‘ταν;

«Λευκοί Προτεστάντες» με κρυπτοσαδιστικά παιδικά χαμόγελα ευγνωμοσύνης απέναντι στην ιστορία (που είναι η πουτάνα τους).είναι ίσως οι μόνοι που δικαιούνται να νιώθουν τα ευγενή συναισθήματα του νταβατζή της ιστορίας …

ΑΝΑΛΥΣΗ

Κάποτε:

Καβαλάρηδες βρομιάρηδες ,άλλοι κουρελήδες άλλοι ντελικάτοι και ευγενείς ,πολλοί λίγοι από αυτούς με ράσα ,δεν είχε σημασία …όλοι δικαιούνταν ένα άλογο με σέλα και χαλινάρια (εν προκειμένω:κλειστό σύστημα)κι έτσι οι περισσότεροι το ’χαν...Τοιουτοτρόπως ο λαός έβρισκε πάντα τον εκάστοτε μεταπράτη του θυμικού του, που πολιτικός ων, δεχόταν και αναλάμβανε προσωπικά την πώληση προς πειραματική χρήση!!!! Οι «ιδιοτελείς σκοποί» ας δεχτούμε πως απλά προέκυψαν.

Αργότερα ο λαός ,μαλάκας ων, κοίταγε σαν χάνος γύρω γύρω τους κήνσορες ,όπου η θέληση τους ήταν και θέληση του.

-Μικρό το κακό…treloi!

-πιο κακό μωρέ ;;; αυτοί ας ονομάζονται “τρελοί” ;….

{Ας μη αμφισβητηθεί όμως σε καμία περίπτωση τούτο τ’ άλογο(αχ πόσα σαν κι αυτό!) που επέλεξε να αμφισβητεί με πιο προφανή τρόπο από άλλα.}

ακούγεται φωνή από μεγάφωνο σταθμού τρένων: “ένας καβαλάρης για το χαλιναγωγημένο άλογο”

ΑΝΑΛΥΣΗ

Συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις όλο και κάτι βρίσκεται και ο τύπος επιστρέφει στο τρένο «ΑΛΟΓΟ» όπου σίγουρος και ασφαλής πηγαίνει εκεί που πάει και το τρένο…Δεν έχει σημασία πού

Σκατά οι συντριπτικά περισσότεροι δεν είναι καβαλάρηδες, επιβάτες είναι…

Το Πάσχα

Σάμπως τα κλαριά στο δέντρο,

Κρεμάσανε την ελπίδα ν’ ανθίσουν τα κλωνάρια τους

Για να ρίξουν καρπούς, που δε θα δοκιμάσουμε παρά τον απόηχο

Αγορεύει τρυφερά και στοιχειωμένα

Σημάδια περασμάτων από την νεκρανάσταση στην ανατολή

Για να καεί η Εσθήρ,

από το χαμάμ στο σαπωνοποιείο

Ένα φιλμ και δυο πρωτεύουσες χώρες,

Για ένα ξόρκι λειψό από το πέραν.

(Στη Δήμητρα)

An epigram by Krinagorasis is thought to be an eulogy of Cleopatra’s:

The moon herself grew dark, rising at sunset,

Covering her suffering in the night,

Because she saw her beautiful namesake, Selene,

Breathless, descending to Hades,

With her she had had the beauty of her light in common,

And mingled her own darkness with her death

Μαμελούκοι

Στρατιώτες της τύχης

Θωπεύαμε

την πεπρωμένη,

μπάζοντας αντικείμενα στη ματιά,

για να προσαρμόσουμε μία όαση στην έρημο

και τ’ ανάλογα

Στο καραβάνι.

Θερμά δικό σου

Για να βρω το λόγο

Προσανατολίζοντας οικονομικά

Επιζητώ όφελος

Τις κορυφές να ενώσω

Για να σε προσεγγίσω

ψυχρά και επιδέξια,

καθώς παραγγέλνεις.